آزمون قاعده تیلور در ایران

هدف نهایی سیاست پولی، دستیابی به ثبات قیمت ها و تولید بالا است. در این راستا، بانک مرکزی عموما با تغییر نرخ بهره و یا رشد پایه پولی اقدام به اعمال سیاست می کند. قاعده تیلور، یکی از قاعده های شناخته شده در زمینه هدایت سیاست پولی است. برپایه این سیاست، بانک مرکزی با توجه به انحراف تولید و تورم از هدف های معین شده، اقدام به کاهش یا افزایش نرخ بهره می کند. در این مطالعه، با وارد کردن متغیر انحراف نرخ ارز از مقدار هدف به تابع تیلور به بسط آن پرداختیم و سپس این تابع را برای داده های ایران در دوره زمانی 89-1368 تخمین زدیم. برای این منظور از الگوی خود توضیحی با وقفه های توزیعی استفاده شده است. نتایج نشان دهنده این مطلب است که واکنش مقامات پولی نسبت به انحراف تورم از تورم هدف، انحراف تولید از تولید بالقوه و انحراف ارز از نرخ هدف با قاعده تیلور سازگار است. اما ضریب بدست امده برای متغیر انحراف نرخ ارز بسیار کوچک است که نشان دهنده این نکته است که مقامات پولی در برخورد با انحراف نرخ ارز به ابزار نرخ بهره تکیه چندانی نمی کنند.